Ceramika

Jest efektem końcowym celowego wypalania lub prażenie, odpowiednio uformowanej gliny. W dzisiejszych czasach terminem tym określa się wszystkie wyroby nieorganiczno-niemetaliczne, które w swoim procesie wytwórczym wymagają wypalania, spalania bądź prażenie w wysokich temperaturach, powyżej kilkuset oC. Ceramika znalazła powszechne zastosowane w sztuce użytkowej, począwszy od drobnych figurek, poprzez naczynia aż do żyrandoli. Niezwykle istotna jest również w przemyśle budowlanym. Wśród takich wyrobów ceramicznych możemy wyróżnić trzy grupy: wyroby o czerpie porowatym, o czerpie zwartym i ceramika półszlachetna. Pierwszą grupę tworzą wyroby ceglarskie takie jak: pustaki, cegły czy dachówki, wyroby glazurowane np.: płytki, kafle piecowe oraz wyroby z ceramiki ogniotrwałej, które uzyskują swoje właściwości poprzez dodanie do gliny w procesie wytwórczym szamoty lub ziemi okrzemkowej. Produkty o czerpie zwartym: wyroby klinkierowe i kamionkowe, terakota oraz najpowszechniej stosowane płytki ceramiczne. Są łatwe do utrzymania w czystości, stosunkowo kruche, ale odpowiednio ułożone wytrzymują duże naciski, sterylne, naturalne, niepalne oraz uniwersalne, gdyż można nadawać im pożądane kształty oraz kolory. Ze względu na wysoką łamliwość i kruchość, najmniej liczna jest ostatnia grupa, czyli ceramika półszlachetna, zawierająca wyroby porcelanowe, porcelitowe i z majoliki.